“Is er nog iets dat ik moet doen?” vroeg hij, meer in zichzelf dan tegen de ander.
“Je moet je vrouw een kusje geven,” was haar reactie.
Hij trok een wenkbrauw op. “Moet?”
“Ja, dat moet.”
“Als het moet, ga ik in staking.” Hij sloeg zijn armen over elkaar.
“Dat verbied ik. Er wordt hier niet gestaakt.” Zij sloeg haar armen ook over elkaar.
Hij draaide zijn rug naar haar toe. “Puh, je kunt me toch niet dwingen.”
“Je krijgt er wel iets voor terug. Er zit een betaling aan vast,” zei ze.
“O ja? Wat is de dagkoers?”
“Eén kusje retour.”
Hij dacht even na. “Akkoord,” zei hij toen. Hij keerde zich om en gaf haar een welgemeende kus.
Van mij geen kus, maar wel een hartje. Leuk stukje.