Schrijf mee!
« »

Communicatie, Familie, Fictie, Liefde, Maatschappij, Mensen

Klaartje

13 april 2017 | 120w | Han Maas | 5

De lente is het einde van alles. Geen plekje gevonden, niets verwerkt.
Op zolder de kijkdoos, nooit weggegooid, laatste herinnering. Voor mama op die eerste lentedag.
Een ijsje kopen als beloning. Ooit, lang geleden, te kort geleefd. Leven heeft geen zin meer.

Klaartje steekt over. Auto nadert. Auto remt af. Klaartje blijft staan. Broertje zegt ‘kom maar, daar zijn de eendjes’. Klaartje steekt weer over. Auto trekt op. Een tikje, een ongelukkige val op de stoeprand.
IJsje nog in haar hand, geen beweging. Niets te zien.
Fractie van een seconde, oneindig leed.

Vader beschuldigt moeder en broertje.
Moeder zoekt naar antwoorden. Vader vindt de drank. Vader en moeder verliezen elkaar.
Verwerking bestaat niet.
Broertje voelt altijd schuld en zich schuldig.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »