Zaterdagmiddag, een Spaanse kledingketen, de rij voor de paskamers. Het is tamelijk heet. Achter mij staan twee vrouwen van ongeveer mijn leeftijd. Blond haar in een rommelige knot. Witte gympen. De een gaat kennelijk een truitje passen met luipaardprint, de ander draagt alleen een IPhone in haar handen. Ze praten luid.
‘Ik denk dat ik er ook mijn pantertas bijdoe. Dat is oprecht superkittig.’
– ‘Hmm’
‘Of nee, dat wordt denk ik toch te veel.’
– ‘Hmm’
‘Ik moet niet vergeten vanavond een dopje mee te nemen. Dat zou oprecht weer wat voor mij zijn’.
– ‘Hmm’
‘Ik heb nog 75 euro openstaan bij de Hunkemöller. Dat moet ik ook nog eens betalen’.
– ‘We zijn oprecht vijf keer samen in dezelfde foto’s getagd’
De dames hebben een druk bestaan… Treffend beschreven Laura, ik heb het gevoel dat ik ze al eerder heb gezien!
De ondraaglijke lichtheid van hun bestaan. Ik zie het zo voor me en rol met de ogen. Mooi stukje!
En dan denk je, zou ik gaan gillen dat ze oprecht irritant zijn? Of ga ik maar naar een andere winkel? Nee, van me afschrijven, dat is altijd het beste
dat woord oprecht in deze glitterwereld