‘Kijk niet achterom, mam. Dat heeft geen zin.’
‘Nee, alles is zinloos. Rijd maar door.’
Geen opkoper wilde de inboedel hebben. Haar inboedel… Haar leven staat op straat; die ze nu uit rijdt. Zelfs het grootste bijzettafeltje wordt steeds kleiner.
‘Huil je, mam?’
‘Welnee, mijn oog traant. Een ouderdomskwaaltje, meid.’
‘Wie weet hoe leuk je het er vindt, mam.’
‘Ja, wie weet. Brammetje zal het toch niet koud hebben?’
Wie weet is geen zekerheid die ze ooit haar dochter gaf toen ze haar voor het eerst naar de kleuterschool bracht: ‘Mama komt je straks weer halen, hoor. Huil maar niet.’
Wie gaat er eerst, zij of Brammetje. Huisdieren zijn niet toegestaan. Niemand wilde hem hebben.
Oud is een lekkend verleden.
Aangrijpend stukje, Han.
@Nel. Dank je!
Soms zijn we een wrede maatschappij. Mooi geschreven !
@Arjan. Dank je wel!
Oud is een lekkend verleden. Mooi. Han. Naar mijn idee moet uit rijdt hier uitrijdt zijn.
@Ewald. Nee, uit rijdt, een richting op, schrijf je volgens de gangbare opvatting (van Onze Taal) los. Net zoals in rijden. Inrijden doe je met een nieuwe auto. De trap op lopen, af lopen et cetera. Aan elkaar is overigens niet fout.
Han, ik heb het als volgt geleerd: we gaan een dagje uit rijden en u moet hier de straat uitrijden en dan rechtsaf (tweede voorbeeld komt van Van Dale).
Onze Taal en Van Dale botsen vaker, maar dat is al eerder ter sprake gekomen. Als het mijn stukje was geweest had ik uitrijdt geschreven. Het is (en blijft) jouw stukje natuurlijk!
@Ewald. Bij Onze Taal wordt er inderdaad aan de schrijfwijze van Van Dale gerefereerd. Googel er maar eens op. Ik houd me aan Onze Taal vast.
triest afscheid van huisdier, goed beschreven
@José. Dank je wel.