Het ‘Hátte, Hátte, PFFFFFFF, AAAW’ door de babyfoon is het startschot van de dag. Van douche naar kinderkamer, naar keuken, naar ontbijttafel, het gaat allemaal in razendsnel tempo. Kind 1 vraagt nog een knuffel terwijl een handje van kind 2 vanuit de draagzak naar mijn ogen grijpt. “Opzij, opzij, opzij, want ik ben haast te laat”, klinkt door mijn hoofd wanneer ik kind 2 gedropt heb bij de opvang en sneller dan mijn trappers aankunnen naar mijn werk probeer te fietsen. De rest van de dag schieten mijn gedachten van de ene deadline naar de andere en zit ik voordat ik er erg in heb alweer op mijn fiets, via kinderopvang en BSO richting huis. Ik leef! Eh … word geleefd.
@Valerie, ik hoop dat je soms even kunt stilstaan en dit jachtige leven kunt afremmen.
Fijn dat je schrijft, even alledag wat van je afzetten.Heel herkenbaar dit leefschema.Hartje
Die laatste verspreking.. Erg sterk!
Heel herkenbaar Valerie. Onze kinderen zijn inmiddels al wat ouder maar ik heb me wel eens bedacht, dat als ik in hun jonge jaren gefilmd zou zijn op een gewone dag, je niet meer bij zou komen van het lachen. Soms vlogen de dagen om en kon ik ’s avonds niet bedenken wat ik precies gedaan had. Wel genoten, iedere dag weer ?.
Geloof dat ik nu kan reageren op je stukje van 2 maart Valérie. Heel duidelijk en lekker kort en toch goed gedaan. Zul je later met een glimlach hopelijk aan terug denken. ALLES KOMT ALTIJD WEER GOED !!!!!!!
En dan tóch de tijd vinden een stukje te schrijven!
@Lisette, @marie van Overloon, @keesleeuw, @Alice, @mama ;-), @Ewald: Hartelijk dank voor jullie reacties. Het was door kort contact met jou Ewald dat ik dacht toch weer eens proberen en zo typte ik tussen diverse werkprojecten bovenstaande zinnen tot al snel een geheel van 120 woorden ontstond. Het genieten, Alice, elke dag…ehm, klinkt een beetje als de pijn van een bevalling waar je je later gek genoeg echt niets meer van weet te herinneren, klopt dat? Zonee, dan … oh, o.k. dan