Schrijf mee!
« »

Communicatie, Mensen

Graan

9 oktober 2017 | 120w | Berdien Blaak | 7

Midden in deze geel wuivende zee met oneindige horizon word ik overspoeld door krampen in mijn geest. Ik honger naar contact, ik dorst naar afwisseling.
Zo bang om hier gek te worden, mijn boerenbaan op de dorsmachine.
Al drie weken alleen.

Ik hoor ze praten, fluisteren dag en nacht. De graankorrels zijn boos op me. Ze willen dat ik mezelf iets aandoe. Tussen de scherpe rondflitsende maaimessen springen.
Broodmes tussen de ribben steken.

Ik heb nog zes flessen graanjenever over, niet genoeg om die stemmetjes lang genoeg te onderdrukken. Heb berekend dat de oogst een week langer duurt dan mijn voorraad.

Bang, bang, bang.
Ik hoor ze in mijn lichaam, mijn botten. De jenever is van graan. Vergiftigt me.
Help

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Berdien Blaak of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

9 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »