Hoe kan het met je gaan als je ontheemd in eigen lichaam verstrikt raakt.
Onbegrijpelijk voor mensen, die deze gevoelens niet hebben.
Voor diegenen, die dit kennen een lange moeilijke weg te gaan.
Er is een ziekenhuis in Amsterdam, dat zich gespecialiseerd heeft in de begeleiding van deze mensen.
Het is een heel traject met vele overwegingen te maken.
Proberen wij niet allemaal een zo groot mogelijk geluksgevoel na te streven, maar komen we van een koude kermis thuis?
Geluk is en blijft toch in de kleine dingen: het eerste paarse of gele krokusje boven het sneeuwdek, waar de prille lentezon zich opricht? Het begin van de zonnewende?
Geluk is er net zo snel als dat het ons weer verlaat…
« Onthunnen
Hersenen »
« Onthunnen Hersenen »
Column, Maatschappij
Geluk is maar even
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Marie van Overloon of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
7 reacties
Reageren
« Onthunnen Hersenen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Exercitie)
Recent
- De kat of de hond
- Cijfers, schrijvers en jasjes – 4/6
- Het servicelevel agreement en de garantiestelling
- De wedstrijd
- Hagedissen
- Wie van de drie
- Orkestbakleed
- Gesnoeid
- Boeh
- Cijfers, schrijvers en jasjes – 3/6
Mooi stukje, Marie! Eén puntje: in de vierde regel mist ‘is’ tussen er en een.
Ik prijs me inderdaad gelukkig dat ik me niet goed kan voorstellen hoe dat gevoel moet zijn….
Dank je Marlies, ik heb het veranderd, scherpe blik van je! Fijn dat je mijn tekst kan waarderen
Dank je Alice, zo is het maar net. Wat ben je gelukkig als je al die bijzondere dingen niet hebt!
Interessant stukje.
Dank je Hadeke voor interesse!
Oei, excuus Hekate!