Nog tweeëntwintig landen te gaan, dan is de aarde verlost.
Met het schaamrood op onze trotsloze kaken stappen we in de vliegende ruimtekolossen. Van alle illusies ontdaan.
Ik vraag me niet af hoe we dit ooit te boven komen.
Ik vraag me ook niet af of de mensheid het er beter af had kunnen brengen.
Wij zijn NIETS, nog minder dan ruimteafval. En we hebben er een vreselijke puinhoop van gemaakt.
De Uitvoerders, een soort heelal schoonmaak team, hadden ons hier tijdelijk gedumpt omdat het zonnestelsel hiernaast gepoetst werd. Nu is Sol aan de beurt. We worden ergens anders heengebracht.
Alsof je een ongedierteplaag naar een andere hoek veegt. Zo zien ze ons. Als lastig. Vies. Nutteloos, maken alles kapot.
Spannend en beklemmend?
?