“Wat is dat?” vroeg Lara. “Het lijkt wel een schatkist.”
Flore had als kind altijd piraat willen worden, om schatten te zoeken. Kon ze maar terug naar die zorgeloze tijd. Nu zouden de populaire meisjes van de klas haar vast uitlachen als ze zich over zoiets enthousiast toonde.
Lara maakte zich niet druk over wat de anderen dachten. “Kom, we gaan kijken.” Ze trok haar vriendin mee.
Flore opende de kist. Er zaten allerhande kleren en accessoires in. Flore nam een ooglapje, een rafelige broek en een zwaard.
Lara zwierde rond met een protserige jurk en een gekke haarband. “Een bandeautiara!” juichte ze. “Hiermee word ik prinses. Kom, we verkleden ons!”
Flore keek naar de populaire meisjes. Zou ze durven?
Natuurlijk.
Veel harde returns. Verwarrend wat mij betreft.
Veelzeggende titel, Hekate.
Onder de oppervlakte van het gezellige verkleden is er de angst er niet bij te horen en uitgelachen te worden door de populaire meisjes. Eigenlijk nog willen spelen maar het niet durven. Goed getroffen.
@Hekate mooi verhaal. Ik sluit me bij Nel aan?
Mooi verhaal Hekate,
Alhoewel het lang geleden is dat ik nog een meisje was, herinner ik me deze gevoelens wel degelijk nog
@Hekate. Leuk idee.
‘Zou ze durven’ veronderstelt meer dat de anderen zo over haar denken.
Beter is: Durf ik het? Of: Zal ik het doen?
Zeker mooi. Ik sluit me aan bij de woorden van Nel.
Hoe we onze authenticiteit verstoppen om in het gewenste plaatje van de maatschappij te passen. Het begint al heel vroeg en daarna is de weg terug vaak moeilijk en lang. Mooie boodschap, Hekate.