Jeannet heeft paardrijden geleerd van een oude rot in het vak.
Deze rechttoe-rechtaan paardenman vertelt dat er twee regels zijn en als je die nu consequent toepast, dan ben je een ruiter in optima forma en voorkom je ongelukken met deze elegante, vaak grote edele dieren.
Regel één zo zegt hij: ‘Het paard volgt alleen het tempo dat de ruiter aangeeft, nooit één stap sneller. Regel twee is: Het paard gaat nooit achteruit, tenzij de ruiter nadrukkelijk hiervoor een aanwijzing geeft. Zo simpel is het, altijd en overal toepassen, hoe de situatie zich ook voordoet.’
Jeannet heeft er veel aan, nog steeds, zeker nu in het voorjaar, wanneer zij op de paardenrug ook weleens wegdroomt in deze euforiserende zonnige tijd.
Was vast een Arabier. Het paard bedoel ik dan. Leuk stukje Marie. Ik ken alleen maar ho en hu.
@Marie. Leuk verhaaltje.
Het is: oude rot in het vak.
‘Het paard gaat alleen het tempo, dat de ruiter aangeeft, nooit één stap sneller….’ Deze zin loopt niet. Ik zou zeggen volgt het tempo. Komma tussen tempo en dat zou ik weghalen.
Aan het dier is overbodig. (Aan wie anders?)
Inderdaad is niet relevant. Dat zou je kunnen schrijven als het aan de man is gevraagd. Maar dat is hier niet het geval.
Van zijzelf zou ik zij maken.
Echt een mooi Marie verhaal. Met Han eens om her en der nog wat te poetsen. Wordt zowel het paard als het stukje nog mooier van.
Mien, nee het was een Fjord, staat als rustig bekend, maar in het voorjaar!
Dank je Han, voor het oppoetsen, zoals Levja zo mooi zegt.
Ik heb de tekst aangepast.
Echter, bij inderdaad heb ik mijn twijfels, hier spreekt de oude rot in het vak zelf. Het zijn zijn woorden of heb ik het toch mis?
Dank je Levja, gepoetst nu!
Aha, een Nooderling met blond vel en mooie manen van peper en zout. Mooie beestjes.
@Marie. Inderdaad klinkt voor mij als een bevestiging op een vraag. Die is niet gesteld.
Mien, ja het zijn zulke lieve ponies, het zijn net geen paarden. Leuk dat je weet hoe ze eruit zien. Oersterk en met een eigen karakter!
Echte Noren. De Fries en de Arabier kunnen hier niet aan tippen, laat staan het Pipipaard. ?
Han ‘inderdaad’ ingeruild voor flamboyant, veel mooier! Dank voor je uitleg en de aanmoediging mooie woorden te schrijven.
De een na laatste zin ook aangepast teveel ‘en’ viel me nu op.
Marie, graag gedaan. Maar, als jij denkt dat je iets wél moet schrijven, dan moet je dat altijd doen. Je eigen inzicht!
Dank je Han! Je ziet door veranderingen, wordt het mi weer mooier.
Je stuk nu gelezen alsof ik op de rug van het paard zat. Ervan genoten.
Dank je Levja, fijn om te lezen!