Ik herinner me een verhaal uit onze familie. Daar moet ik bij vertellen dat ik uit een boerenfamilie kom. Een trotse en eigenzinnige familie. Met een boerderij die al een paar geslachten terug gaat. Een veebedrijf met lappen groene weiden. Eén van mijn voorouders had mot met zijn buurman. Ook een boer. Ze deelden een ellenlang stuk prikkeldraad dat de scheiding tussen beide percelen grasland aangaf. Deze was op een gegeven moment aan vervanging toe. Geen van beide boeren wilde hier als eerste over beginnen. Met als gevolg dat de staat van de afrastering steeds minder en minder werd. De koeien waren de lachende derden. Zij konden nu makkelijker het gras van de buren opvreten. En dat was altijd groener.
Arjan: leuk! Ginnegappende koeien.
Er was toen vast nog geen Rijdende Rechter. ?
Leuk stukje, Arjan en zeer passende slotzin.
@Arjan, leuk, er zijn vast meer verhalen uit de boerderij-tijd!
@Berdien; Ja moet er zelf ook nog steeds om lachen
@Nel : Nee was er niet toen. Maar door al die oude verhalen zie ik wel steeds meer dat er eigenlijk niet veel nieuws onder de zon is. Verleden herhaalt zich vaak
@Lisette: Ja dan kan ik nog wel even.
Inhoudelijk een leuk stukje, maar ik denk dat het aangenamer zou lezen als je sommige van de vele korte zinnetjes zou aaneen rijgen tot langere zinnen. Kan een kwestie van smaak zijn hoor.
inderdaad een rijdende rechter verhaal, dus uit het leven gegrepen