De Schotse vrienden Aleck, Bhric en Gowan zitten in café Half Way House, iedere dinsdagavond om kwart over zes, vaste prik. Van jongs af aan komen ze, eerst met hun vaders, dan in hun Shinty-tijd. Nu zijn ze ‘oldies’-veteranen en de kleinkinderen komen kijken bij deze oude rotten.
Ze dragen hun unieke kilts, die van vader op zoon dezelfde tartan heeft.
‘Wat spelen ze al goed die kleine jongens van acht, Baldwin doet niet onder voor jou, Aleck!’ zegt Bhric met een brede glimlach.
Gowan slaat met zijn hand op de bar, het bier vliegt uit zijn glas.
‘Als een mokerslag bij heldere hemel,’ zegt Aleck venijnig zuur, ‘d’r verdrinken er meer in het glas dan in de zee, mannen.’
Sorry, maar het verwisselen van een ‘quilt’ met een ‘kilt’ wordt storend binnen dit schrijfthema. Of mis ik iets?
Ik heb buiten het weekthema geschreven en snel veranderd natuurlijk! Fijn dat je het zag Frank!
Je weet de sfeer (weer) goed te treffen, Marie.
Leuk stukje.
Okidoki! Leuk verhaal overigens.
Dank je Nel.
Van jou ervaar ik dat als een groot compliment!
Dank je Frank!