Als ik ’s avonds even bij de kinderen kijk of zij lekker slapen, valt het mij op.
Hoe anders slaapt hij dan zijn zusje. Haar haren als een krans op het kussen, de rust is neergedaald. Ze ligt zo stil, dat ik soms even voel of ze nog ademt, haar dekbed beweegt niet.
Hij ligt, met de handen als vuistjes samengebald, te draaien en te woelen. In het gevecht om de slaap verliest hij een paar keer per nacht zijn dekbed. Als hij eindelijk echt slaapt en zijn jongensdroom begint, komt er iets van ontspanning, of slaakt hij onbewust een kreet, of gaat hij plotseling rechtovereind zitten.
Overdag is het eigenlijk precies andersom, dan is zij het die moet vechten.
@KarinMartina: interessant, is ooit onderzocht of en zo ja, waarom jongens onrustiger slapen?
Bij mijn oudste kinderen was het altijd andersom, hij lag rustig te slapen en zij te woelen, zweten en meer van dat soort enge dingen
Hier klopt dat al niet, mijn dochter en ik zijn beiden onrustige slapers, net als ik vroeger valt zij geregeld uit bed. Wel een leuke, liefdevolle observatie.
een liefdevolle 120w, Karin. Ik vond dat altijd ook zo’n mooi moment van de dag: even kijken hoe ze slapen. Iedere keer weer verliefd op de schatten, al was dat vóór bedtijd niet altijd zo, afhankelijk van ‘de vorm van de dag’
Het ontroert me.
mooie en liefdevolle schets van je kinderen