De stemming zit er goed in, je merkt het bij binnenkomst.
Een drinkgelegenheid, geopende deuren met annex daarnaast, die uitnodigende dansvloer. Muziek niet al te hard, nog niet zo laat. Licht lentelucht lijkt deze schemeravond op mysterieuze wijze nu al lichtvoetig te maken.
Uitgelaten, wervelend beweegt zich de massa richting de vloer. Ritmisch, deinend op de maat van een -door mijn Calvinistisch vervormde gewrichten- nimmer begrepen stramien.
Ik, blij met een stoel, blijf op de achtergrond. Dans linguĂŻstisch tango’s met getemde van dagen, als naast mij plotseling een hand opduikt. Vier jaar oud, weet wat ze wil, kortom… Onoverkomelijk probleem! “Papa, er is muziek hoor…” Zij leidt… Ik volg haar maat. Ontdek onvermoede kwaliteiten bij achtergrondmuziek… Althans… Bij haar dan…
'Calvinistisch vervormde gewrichten', mooi.
@Keesleeuw: wat een wervelende volzinnen maak je! Waarom de titel trouwens tussen ” “?
Keesleeuw: grappig die tegenstelling tussen licht en dansend, en de beperking en stramheid.
Is het ‘licht en lentelucht’ of ‘lichte lentelucht’?
Of dichterlijke vrijheid? De alliteratie is mooi.
Calvinistische vervormde gewrichten… Ja, die vind ik ook mooi!
En toch altijd leuk hoe kinderen, ouderen over grenzen trekken.
@lisette, Ben wellicht te gretig op zoek geweest naar een dubbele bodem… Gewoon achtergrondmuziek dekt de lading
@Berdien; De alliteratie voelde goed, de betekenis is lichte lentelucht. Wellicht nog leuker dat je ze zo beiden in 1 zin kunt lezen omdat direct erna ook schemering aan de orde komt.
Ha Kees, ook ik val voor Calvinistische vervorming! Mooi!