“Kom nou, Esther!”
Ze stoof de keukendeur uit en fatsoeneerde in de loop haar zomerjurkje.
“Op het strand is geen wc, hè?” Esther onderstreepte haar uitspraak met opgetrokken neus en liet zich, met vernietigende blik op Joost en mij gericht, zuchtend op de overvolle achterbank van de Opel Record vallen. Ze voelde de frisbee en het plastic schepje eerder dan ze ze had gezien.
“Aaahh, ik blijf thuis!!”
“Kom op Esther, het wordt vast leuk. Straks liggen we heerlijk in de zon, met chips, limonade en een boterham uit de koelbox.”
“Als er al geen zand tussen komt!”
“En lekker pootjebaden in zee”, probeerde mama monter.
Joost en ik zongen we zijn er bijna. Esther ontdooide en blèrde luidkeels mee.
@Alice. Herkenbaar gejengel! Leuk. 12-74-PM was het kenteken van mijn Opel Rekord. (Met een k eigenlijk.)
Ja, mijn opa reed zo’n ‘slagschip’! Mijn herinneringen zijn toch vertroebeld geraakt, de k staat als een c in m’n geheugen… Gelukkig maar, anders had ik een ander vertrekpunt voor mijn 120w moeten bedenken.
@Alice. Jouw herinneringen zijn bepalend!
Leuk en levensecht tafereel, Alice.
Mooie allitererende titel.
Zie het zo voor me. Ook schiet me de reclame te binnen, volgens mij van A naar B. Een lange file en dan een inkijkje in alle auto’s. En dat snoezige meisje dat zegt dat ze moet plassen. En dan zegt: “Ik heb al geplast.”
Dank Nel en Levja!
ja, als je het leuk moet vinden is het niet altijd leuk, goed beschreven
@Alice: ik vraag mij af wat Esther zal doen als er zand in haar ogen waait…
Mooi herkenbare scène, die Opel Rekord, ik zie het nog zo voor me.
Dank je José.
En dan vooral wanneer anderen bedenken dat het leuk voor jou is. En het niet kunnen snappen dat jij er geen snars aan vindt …
Ik kan haar al horen gillen, Nele. ?
Dank je Marie. Een karakteristieke auto was dat hè?