De deurbel gaat terwijl ik naar binnen stap.
Gelijk blijk ik mij te bevinden in een ware tijdmachine.
De rode bonnetjestrekker lijkt wel nieuw en de glimmende zwart met witte vloertegels komen mij ook zeer bekend voor.
Voor mij staat een oud dametje met hoedje en boodschappentas op wieltjes.
Zij vraagt om halve porties want ze is nog maar alleen.
De slagershulp kijkt mij nu aan:”had u nummer 080 mevrouw?”.
Zijn witte gesteven blouse herinnert mij aan de was die thuis mij op staat te wachten.
Ik haal het recept voor de zekerheid even uit mijn binnenzak en kijk welke soort vlees ik ook al weer moet hebben.
Terwijl het keurig wordt gesneden en verpakt zie ik het schaaltje worst.
Heel beeldend geschreven.
Mijn stukje moet nog gepubliceerd worden (net af), de titel lijkt wel op deze van jou De inhoud is echter toch iets anders. Wel typisch weer he? Haha.
(Voor de mensen die ons niet kennen: wij kennen elkaar via Facebook en Yoors en al vaak is gebleken dat we ‘hetzelfde denken / leuk vinden’.)
bij jou ook even gelezen idd we lusten er wel pap euh worst van onze slager
Een plakje worst voor grote mensen is ook nog altijd een feestje. Mooi beeld van de ouderwetse slagerij, Miranda.
Dankzij de slager willen kinderen nog wel eens mee boodschappen doen.
Die tijdsmachine vind ik goed gevonden.
Niet te versmaden, dat stukje worst. Leuk!
Bedankt nyceway,soms wel he Katie,dankje Nele en Irma
Leuk stukje, Miranda. En ook bij mij goede herinneringen aan het plakje worst bij de slager.
Dankjewel Nel
Zuster Miranda,
Doet me denken aan vroeger. Piet de Slager op de Buitendijk was een mooi beeld.
Maar toen kwam er een supermarkt…..die plakjes worst smaakten gewoon minder…