Schrijf mee!
« »

Poëzie

Volle maan: Oedel

23 februari 2016 | 120w | VmetdeVork | 3

In het afgelegen dorp keek men grimmig tegen alles aan
dat was eeuwen zo en zal niet anders verder gaan
totaal geïsoleerd schoot de schrik erin
op de nacht van de komst van de vluchteling.
Men greep naar de vlegel en de bijl en de riek
ik diende met mijn VorK het dorp van repliek
vaak kun je blijven praten voor een mooi compromis
maar met hersenloze mensen werkt praten toch niet.
Het dorp was te tezamen bij de grootste mond
ik vergrendelde de deur en mijn vuurtje ging rond
één huis minder door mijn gruwelijke daad
als het vuur de dwaze geest met de grond gelijk maakt.
Ik zoog het bloed uit de slager in de vage volle maan…

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van VmetdeVork of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

3 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »