Boven op deze rots is het uitzicht adembenemend. Ongeduldig wacht ik op zijn komst.
Achter me hoor ik gehijg. ‘Huh, jij hier?’
Het rood aangelopen gezicht van Elly, voorheen mijn beste vriendin, vertoont een groot vraagteken.
Hijgend staat ze voor me. ‘Waarom ben jij hier? Hier boven op deze rots?’
‘Ik wacht op Marc, mijn man.’ Sarcastisch verlaten de laatste woorden mijn mond.
Met mijn handen in mijn zij wacht ik op haar antwoord.
‘Ik ook’ stamelt ze, haar blik naar de grond gericht.
Woede vlamt in me op, ik zet een stapje dichter naar haar toe. Ze stapt achteruit. Mijn beide handen plant ik tegen haar schouders en duw.
Ze valt achterover en jodelt de hele weg naar beneden.
Vooral het jodelen.
Deed me denken aan: https://120w.nl/2012/uitkijken/ toen de ‘hartjes-knop’ nog ‘vind ik leuk’ heette.
Dat jodelen…. Dat maakt het af!
inderdaad adembenemend en dan nog jodelend ten onder gaan
Sterk stukje, Kaatje.
Vooral het slot.
Marc kon niet kiezen. Moge de sterkste winnen. Goed stukje.
Bedankt iedereen voor de hartjes en reacties