Wat had ze aan innerlijke schoonheid? Ze stond altijd aan de kant. Annette had alles wat ze niet kon gebruiken: jeugdpuistjes, overgewicht, scheve tanden en ook nog een bril. Ze kon zich wel van kant maken…
Voeten op de dansvloer, van jongens en meisjes, vaak dicht bij elkaar. Annette keek naar haar voeten, haar schoenen… dansschoenen; innerlijke schoonheid zette die niet in beweging.
Wat deed ze hier eigenlijk, keer op keer, weekend na weekend? Wat drinken en wachten tot haar mooie vriendin van de dansvloer kwam: ‘Sorry hoor, heb je je verveeld?’ ‘Nee hoor,’ antwoordde ze dan als blok aan haar been en vroeg: ‘Wil je wat drinken?’ hopend dat ze nog even niet terug de dansvloer op zou gaan.
Heel eenzaam, heel sneu…
Ewald, veel tieners lijden hieronder. Vertel ze dan maar iets over innerlijke schoonheid…
Herkenbaar, helaas …
Marlies, dank je!
Vaak blijkt dat later de rollen zijn omgedraaid.
@Levja. Ja, gelukkig wel. Maar op het moment heeft een puber daar niet veel aan. Ik bemoeide me juist met muurbloempjes, omdat ik vind dat iedereen aandacht nodig heeft.
De pubertijd is misschien wel bedoeld om een (juiste) pad te kiezen. Een heel verwarrende tijd. Je kunt sporen of ontsporen.
Aandacht is beslist heel essentieel. Van geboorte tot dood.
@Levja, vreemd genoeg heb ik het alleen maar positief ervaren: genoten van voetballen, goede muziek, uitgaan. Van drugs afgebleven. En aan belangstelling geen gebrek. Maar er zijn natuurlijk slechtere voorbeelden.
Gelukkig ook door de jeugd heen gedarteld @Han. En beslist scheldwoorden naar mijn koppie gekregen, maar ze noemde me mij de juiste naam. Dus ik bedankte ze daar heel hartelijk voor.
@Levja. Ja, je moest weerbaar zijn!
Dat is het leven @Han. Toen, nu en altijd.
@Levja. Helemaal mee eens!