Schrijf mee!
« »

Familie, Fictie

Uitvaren

14 maart 2016 | 120w | VmetdeVork | 13

Het was aan een meander van een heldere rivier.
Er stond een trollendochter trots te lachen van plezier.
In een uitgeholde stam begon ze aan een tocht.
Terwijl ze van haar ouders al niet naar het water mocht.
Haar ouders bleven schreeuwen dat het water aarde neemt.
De zon moet je vermijden omdat het een trol versteent.
Daarom roeide zij zich ver van huis en met een doel:
Ze luistert nu alleen nog naar het hart en haar gevoel.
Het was aan een meander waar ze ooit eens is vertrokken.
Ze komt nog wel eens thuis maar die ouders blijven mokken.
Haar ouders vinden dat ze door het water zijn versteend.
Ze zitten op een eiland omdat water aarde neemt.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van VmetdeVork of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

11 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »