‘Welkom. Een flegmatische aanpak is van levensbelang.’ Om zijn boodschap kracht bij te zetten sloot Rolf Boot, directeur van Thuisland BV, zijn presentatie met dezelfde zin af.
Een aanzwellend geroezemoes kwam van achteruit de zaal zijn kant op. De boekhouder begon fanatiek te klappen. Hoofden draaiden zich om. De HRM manager stampte ritmisch op de vloer. De magazijnmeester ontstak een spreekkoor: ‘Lang leve Boot, onze redder in nood.’
Rolf wapperde zijn spiekbrief voor zijn gezicht. Zou zijn secretaresse hem straks een massage willen geven? Het personeel krioelde om hem heen.
‘Mensen toch. Ik heb dorst gekregen. De bar is geopend,’ schreeuwde Rolf.
De stevige drinkers hielden een bijzondere kater over. Exact om tien uur ’s avonds ontploften er drie prullenbakken.
Het kan aan mij liggen, hoor. Maar de laatste zin snap ik niet.
Dank je wel voor je reactie Levja. Dat is aan de lezer zelf om in te vullen, wat er gebeurt.
Met recht een knallend einde dus. Ook een open einde.
Ja inderdaad!
Wat een leuk en origineel stukje, Niceway.
Het slot kwam voor mij als een verrassing.
Dank je wel Nel. Hopen dat het bij een knallende koppijn blijft.
Hart! Ik heb altijd al iets tegen prullenbakken gehad!