De eenzame fietser fietst door het platteland, mijn Vlaanderen land, linea recta Limburg binnen, via Wallonië. Verdwaald zou men denken, maar niets is minder waar. Aangemoedigd door vlaai van pudding en koeien koerst hij zonder aarzelen richting snuiftent. Iedere zaterdag opnieuw. hij weet zijn weg blindelings. Een kleine toko net voorbij Heerlen, daar moet hij zijn.
‘Wat zal het zijn vandaag Otto. Weer hetzelfde.’
‘Nou doe maar een keer niet de aanbieding ik ga voor iets straffers.’
‘Afghaan of Maroc?’
‘Doe maar beiden.’
‘Hoeveel gram?’
‘Zoveel, dat ik er net niet van aan de dunne raak.”
‘Oké dan, drie gram per stuk, it will be.’
Otto pakt zijn vertrouwde blikje Solutie en plaatst de twee kleine zakjes er tevreden in.
Wel eens in de materie verdiept?
Ik heb ooit wel een kortstondige zweefstudie gedaan ja. Maar nooit afgerond. Onschuldig hoor. Gewoon afgevloeid. Met Mascotte en van Nelle.