Mijn leven lang, uitgezonderd de eerste drie jaar, ben ik al in het bezit van een strikdiploma. Mijn eerste diploma en tevens eentje dat ik het meeste koester. Apetrots ben ik er op. In de beginjaren lag mijn focus vooral op het strikken van schoenen. Eerst die van mezelf en al snel ook die van anderen. Liefst stiekem onder de tafel, laag bij de grond en zonder rugklachten.
Ik beleef nog steeds veel plezier van mijn strikdiploma. Ik kijk ieder jaar verlangend uit naar 1 april, een topdag. Een soort verjaardag voor mijn strikdiploma. Mijn focus heb ik echter verlegd. Ik strik niet meer, maar ontbind. Reetveters om precies te zijn. Bij voorkeur op heuphoogte. Het blijft een ondeugend karwei.
Heb echt moeten zoeken. Knap gevonden.
Grappig bedacht, Mien.
@Mien. Haha, hoe verzin je het!
Verzinnen Han? Dit is putten uit pure levenservaring. Jarenlange!
@Mien: haha, over die levenservaring van jou twijfel ik helemaal niet. Leutig, dat strikdiploma. Wist je dat ik er ook eentje heb? Hihi, misschien maak ik er wel een strikje/stukje over.
Of een stukje met een strikje.
laat je niet strikken denk ik dan maar ( of juist wel?)