Natuurlijk, er zijn ergere dingen. Maar lastig is het wel.
Onze vakanties worden altijd een extra opgave. Een Portugese taxichauffeur reed nogal wild, zodat mijn zoon letterlijk tollend uit de auto stapte, toen we eindelijk bij ons hotel waren gearriveerd. “Ik voel mijn benen niet meer”, steunde hij.
De Engelse metro vormt tot nog toe het trieste toppunt. We moesten diverse stations overbruggen, om terug te keren naar de kust. Elke overstap werd erger. Onze zoon lag languit in het gangpad, tot vlak vóór de stop. Eén keer spuugde hij direct erna op het perron. “Zo, dat was mijn sandwich met ham”, becommentarieerde hij zijn uitbraak.
Een fietsvakantie in Nederland vindt hij te saai. Dan maar weer genoeg spuugbakjes meenemen.
Of pillen tegen wagenziekte, of kotszakken!
Aardig stukje.
Met vriendelijke groet,
Chris
@Chris: maar geen hartje?
Nu wel, bij nader inzien.
Dank voor je spontane gebaar!
Reisziekte, een lastig euvel, goed beschreven