De stress had haar lichaam in zijn greep. Alle spieren en pezen stonden op knappen.
Om van haar hersenen maar niet te spreken.
Een snelkookpan, dat was ze geworden. Als iemand, met een lief gebaar of aardig woord, de deksel maar een kléin stukje zou optillen, stond Lenneke niet in voor de gevolgen. Bang voor de dijkdoorbraak en de daaropvolgende stortvloed van ellende, hield zij zich groot.
Angst, razernij en verdriet vochten om de beste plaats in haar brein. Aan boord van haar persoonlijke machinekamer terroriseerden zij haar functioneren. Ze had alles geprobeerd om hen te overmeesteren, maar moest erkennen dat ze niet bij machte was deze bom op eigen kracht te ontmantelen. Ze zocht hulp.
Hij omarmde haar verdriet.
« Mantelen
Zakpijp »
« Mantelen Zakpijp »
Maatschappij, Mensen
Omarm me
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van AliceHuiberts of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
9 reacties
Reageren
« Mantelen Zakpijp »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Wortel)
Helder door Inge Hulsker
Recent
- Piet van Regenboogkleur
- De koning, de nar en de kruidnoot
- Niet alle kruiden zijn kruiden
- In een armengraf
- Grove kenmerken
- Groene eenden
- strooigoed
- Hij bestaat!
- Buikpijn
- Hoe commercie tot winnaar werd
Een stukje om stil van te horen. Met sublieme zin: Aan boord van haar persoonlijke machinekamer terroriseerden zij haar functioneren …
Prachtig…
Heel mooi van binnenuit beschreven, Alice.
Goede opbouw met aan het eind de overgave.
@Alice: mooi, maar ik heb zo het gevoel dat de hulpverlener nog weggespoeld zal worden door haar verdriet. Als dijken doorbreken…
Dank jullie wel voor jullie mooie woorden, Levja, Marlies, Nel en Nele. Ben er even stil van.
Knap, Alice hoe je deze worsteling zo mooi beschreven hebt. Het zal voor velen herkenbaar zijn in deze tijd.
Dat kalmeerde haar vast. (Hoop ik)
Wat mooi en heel knap geschreven!
Dankjewel Nyceway, Ingrid en Irma.