De stress had haar lichaam in zijn greep. Alle spieren en pezen stonden op knappen.
Om van haar hersenen maar niet te spreken.
Een snelkookpan, dat was ze geworden. Als iemand, met een lief gebaar of aardig woord, de deksel maar een kléin stukje zou optillen, stond Lenneke niet in voor de gevolgen. Bang voor de dijkdoorbraak en de daaropvolgende stortvloed van ellende, hield zij zich groot.
Angst, razernij en verdriet vochten om de beste plaats in haar brein. Aan boord van haar persoonlijke machinekamer terroriseerden zij haar functioneren. Ze had alles geprobeerd om hen te overmeesteren, maar moest erkennen dat ze niet bij machte was deze bom op eigen kracht te ontmantelen. Ze zocht hulp.
Hij omarmde haar verdriet.
« Mantelen
Zakpijp »
« Mantelen Zakpijp »
Maatschappij, Mensen
Omarm me
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van AliceHuiberts of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
9 reacties
Reageren
« Mantelen Zakpijp »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Floppy)
In de wolken door H2OWritez
Reacties
- Jessy: Een stukje die tot mijn verbeelding spreekt..
- Jessy: Mooi stukje.
- Han Maas: @Ewald. Dank je wel.
- Hadeke: Je nam me mee de keuken in. Mooie nuchtere laatste zin.
- Ewald Hagedorn: Leuk stukje, Han!
- Levja: Zo, toch een 120 woorden stukje geschreven. LOL
- Levja: @ Cesar: Mijn moeder zaliger zei altijd als ik een boos gezicht trok: ‘Pluk een roos, zet ‘m op je...
- Cesar Noordewier: @Levja @Lisette. Jullie snappen vast wel dat ik de pest heb aan reacties. En inderdaad Lisette, je...
- Mien: Si, si! https://goo.gl/images/tAZpoj
- Han Maas: @Nele. Ach, wie weet…
- NeleDeDeyne: <3 Mooi. Een beetje jammer dat "dissociatie" altijd een beetje voorbehouden blijft voor de...
- NeleDeDeyne: Dit zou zomaar eens het verhaal van Anja en Henk (Nel Goudriaan) kunnen wezen. 🤓
- Ewald Hagedorn: Herkenbaar, Lousjekoesje, een stukje glas denken te zien liggen dat cellofaan blijkt te zijn.
- Ewald Hagedorn: Reactie verwijderd. Zag dat ik al had gereageerd ☺
- Berdien Blaak: Mien: toch hebben ze wat, die Italiano’s
Recent
- Patent op leven…
- End dead calles for a butagasstelletje
- Het dunne velletje van Kees van Kooten
- Knetteren
- Verstikkende liefde
- Onwerkelijk
- Pluk een roos
- Ravage in de keuken
- De heer Vreeswijk en de ambachtelijke slagersvrouw
- Kindron?
Een stukje om stil van te horen. Met sublieme zin: Aan boord van haar persoonlijke machinekamer terroriseerden zij haar functioneren …
Prachtig…
Heel mooi van binnenuit beschreven, Alice.
Goede opbouw met aan het eind de overgave.
@Alice: mooi, maar ik heb zo het gevoel dat de hulpverlener nog weggespoeld zal worden door haar verdriet. Als dijken doorbreken…
Dank jullie wel voor jullie mooie woorden, Levja, Marlies, Nel en Nele. Ben er even stil van.
Knap, Alice hoe je deze worsteling zo mooi beschreven hebt. Het zal voor velen herkenbaar zijn in deze tijd.
Dat kalmeerde haar vast. (Hoop ik)
Wat mooi en heel knap geschreven!
Dankjewel Nyceway, Ingrid en Irma.