Schrijf mee!
« »

Column, Communicatie, Cultuur, Maatschappij, Mensen

Kiezen

24 augustus 2016 | 120w | N.D.D. | 5

Minstens twintig zelfmoordenaars hangen als stropoppen in het nare bomenbos van mijn nachtmerries. Ik hoop innig en oprecht dat er geen meer bijkomen.

Hun lijden was te groot. Dat kan ik respecteren zonder oordelen.

Ik wil er zelf niet aan meedoen. Met pijn, ongeluk en lijden behoor je te lachen, vind ik. Mijn humor wordt niet altijd gewaardeerd. Zwartgalligheid regeert. Mensen vinden het ongepast. Omdat ze niet genoeg hebben meegemaakt. Tot ze eens zelf ernstig worden geraakt… Tot ze zelf moeten kiezen of ze willen lachen & leven of huilen & sterven.

Pijn is er eigenlijk om te delen. In culturen waar pijn gedeeld wordt komt zelfmoord veel minder voor. Dus bij deze geef ik met graagte mijn keelontsteking aan jullie door.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van N.D.D. of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »