“J.K.” (Jay Kay) betitelden zijn collega’s hem onder elkaar. Ronny was een onvervalste, betrouwbare jaknikker.
– “Haal jij vanmiddag een broodje voor me, liefje?”
– “Ja, Isabelle.”
– “Telefoneer onmiddellijk onze papierleverancier.”
– “Ja, meneer.”
– “Bestel nog drie pilsjes en een cola.”
– “Ja, Dicky.”
– “Maak onze groepsverzekering in orde.”
– “Ja, mevrouw.”
– “Op 15 juli gaat ons personeelsfeest door. Jij kan dat toch organiseren, niet?”
– “Ja, meneer de directeur.”
– “Die klant heeft weer klachten. Handel jij dat maar af.”
– “Ja, Sonja.”
– “Loop naar de pomp!”
– “Ja, mevrouw de personeelsverantwoordelijke.”
– “Zouden we met zijn allen eens gaan bowlen? Bel eens met die zaak om de hoek.”
– “Ja, Freddy.”
Vrijdagvoormiddag. Personeelsvergadering. Dertien personeelsleden rond een ronde tafel.
– “Haal jij de koffie?”
– “Jullie kunnen allemaal mijn kloten kussen!”
En? Kussen ze zijn kloten?
@ Ewald: Mevrouw de personeelsverantwoordelijke wel. Met plezier.
Zo, dat werd tijd voor Jay Kay!
Een krachtige uitdrukking die ik niet kende.
Hartje
@ Nel: Jay Kay zag het stiekem anders. Hij dacht dagelijks bij zichzelf: “Je Kunt…”
Gelukkig, Jay Kay wordt wakker! Hartje.
Met humor geschreven, Buitenboek. Stille wateren… Iedereen heeft een grens.
@ nyceway; Dank je. Soms jammer dat anderen ons dwingen die grens te overschrijden! (Maar het kan ook motiverend werken.)
@ Katie, dank je wel, in naam van J.K.
Titel doet ’t ‘m.
Bij de Titel dacht ik even aan het duo Jay & Kay, twee toptrombonisten uit de Cooljazz.
Maar dat bleek anders,
Hier moet een goede therapeut lang aan werken.
Vermakelijk stukje!
Chris
Dank je, Levja en C.P. Vincentius.
@ Chris: aan mij?
Lief Buitenboek,
Alsof ik nog niet genoeg moest doen vroeg men ook nog de koffie in te schenken.
En Kaa. D.I.Y!
VmetdeVork, hartelijk dank en groot gelijk aan je kant.
Maar hoe ging dat dan met die collega’s? Gingen ze allemaal akkoord met het voorstel?
Uiteindelijk verliest meegaandheid altijd. Dat blijkt hier wel weer. Komisch stukje.