Ik deed er langer over dan nodig was. Het vlees had ik de vorige avond al in de marinade gezet. Alles beter dan met mijn schoonouders praten; ik nam alle tijd om de groente perfect te snijden. Regelmatig kwam mijn vriendin de keuken in om de jenever uit de koelkast te pakken en haar vader te ‘marineren’.
‘Gooi de marinade niet weg, die heeft u nodig voor de saus,’ las ik nogmaals. Het marinadevocht ving ik op in het rode bakje.
‘Wij gaan alvast wat afwassen,’ zei mijn vriendin. ‘Praat jij maar even gezellig met Pa.’
Pa vertelde wederom hetzelfde verhaal toen ik aan het rode bakje dacht. Ik vloog naar de keuken en zag dat het keurig werd afgedroogd…
Han, hoe heb je het opgelost? ☺
@Ewald. Niet. Het is puur fictie!
Natuurlijk, Han. Vandaar ook een smiley achter m’n vraag.
Ewald, het is wel zo dat mensen vaak, goedbedoeld overigens, je spullen die je nog nodig hebt afwassen en/of iets weggooien wat je nog nodig hebt.
☺☺☺ Han, mijn gasten weten dat het ten strengste verboden is om ook maar iets af te wassen in mijn huis. Geen grap!
Ewald, die regel ga ik ook invoeren!
Han, dat scheelt een hoop ergernis en een hoop schade!
Ewald, meestal stuur ik ze weg uit mijn keuken.
Han, de eettafel helpen afruimen, is wat mijn gasten nog nét durven…
Ewald, krijg je nog wel eens gasten op bezoek?
Haha, Han! Afgelopen zaterdag nog en komende zaterdag verwacht ik ook bezoek…
Ewald, en allemaal meeeten!
Natuurlijk, Han! Ik nodig ze zelf immers uit!
Ik las eerst: Het rode boekje
Komt vast door de warmte.
Je zet de sfeer goed neer, Han.
je kunt eigenlijk niet weg uit de keuken!
@Nel. @José. Hartelijk dank!