Ik staar naar mijn blote voeten die een blauwe uitstraling hebben. Blauw en toch niet geaard. Ik voel me licht in mijn hoofd en weet diep van binnen dat er ergens lang muziek heeft gespeeld. Het laatste nummer kan ik me niet meer herinneren, hoe goed ik mijn best ook doe.
En dan… heel langzaam… dringt het besef tot me door. Daar waar ik ben. Op de wereld, maar ook tevens van. Het schiet me weer te binnen. Op Ibiza! Maar waar? De omgeving voelt koud aan en het is best donker. Blauwe voeten, hoe kom ik eraan? Langzaam verschijnt de omgeving aan mij. Ik ben in een grot. Van de muur druipt verf. Blauwe verf. Grrr… van een rotsschildering.
~doorwaakt ~
hallucinerend!
De blauwtjes van Marlies hebben hier een feestje gehouden, ik ben er bijna zeker van.