“Wat heb je een mooie jurk aan!” “Oh, in de uitverkoop gekocht…” “Wat straal je vandaag!” “Vind je? Ik heb geen oog dicht gedaan vannacht.” “Jij bent echt de allerleukste juf die ik heb.” “Yeah right, dat zei je laatst ook tegen mijn collega, ze vertelde het gisteren nog heel trots in de kantine.”
“Lieve, aardige, allerbeste, superslimme, meest geweldige juf?” “Nee, je krijgt geen hoger punt voor je proefwerk!” “Juf ik ga je zo ontzéttend missen als ik volgend jaar een andere leerkracht krijg!” “Dat zal best meevallen. Je zult snel gewend raken aan meester Kees”. “Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten.” “Stop maar met al dat geslijm, wat moet je nu weer van me?”
Grappig, Ingrid. Ook volwassenen slijmen soms flink. Onderstaand stukje zou zo over de moeder van jouw hp kunnen gaan.
https://120w.nl/2015/vriendinnen-2/
Haha, inderdaad Ewald! Ik heb jouw versie een hartje gegeven
Het tafereel zie ik voor me. Misschien zou het de leesbaarheid bevorderen als je na elke gesproken zin een enter zou geven?
Leuk, dank je, Ingrid, en dat een half jaar na dato ☺
Graag gedaan Ewald. It’s the thought that counts he
Had gekund Levja. Doch bij korte stukken als dit maak ik minder snel alinea’s e.d. Het is één conversatie en daarom heb ik het zo gelaten
Heb je ook wel gelijk in @Ingrid.
Dank je Levja
Heel herkenbaar, Ingrid.
Er wordt wat afgeslijmf.
Zeg dat wel Nel
ja, zouden leerlingen zo tegen leerkrachten slijmen?
Het komt voor, José, maar of dat in deze mate is..?