Het is vroeger één keer voorgekomen. Ik was zeven jaar en was na mijn broer naar de wc gegaan. Daar lag ie hoor, zo’n gele druppel die in plaats van in de onderbroek van mijn broer op de bril terecht was gekomen.
Sindsdien controleer ik elke bril voordat ik erop ga zitten. Met een wc papiertje maak ik deze ook altijd schoon, ook al valt er met het blote oog niets te zien. Jaar in jaar uit doe ik dit, overal, gewoon pure gewenning. Het papiertje verdwijnt namelijk meestal droog in de pot.
Tot vandaag. In het damestoilet van het saunacomplex. Nietsvermoedend pak ik een wc papiertje om de bril mee rond te gaan en deins geschrokken terug. Hè? … Ieuw!
Brrr, dat is schrikken.
En dat in een keurige sauna.
@Nel Goudriaan, nou hè, dat dacht ik nou ook!