Oom Jaap deed alles altijd drie keer: het licht aan en uit, zoenen… Hij had zelfs drie kinderen. Toeval?
‘Waarom doet u dat?’ vroeg ik hem toen ik daar oud genoeg voor was.
‘Weet ik veel, dat doe ik al zolang ik mij kan herinneren.’
‘Bent u daar nooit voor behandeld?
‘Nee, waarom? Vroeger werd niet alles onderzocht dus had je er ook geen last van: wat niet weet wat niet deert,’ zei hij flegmatiek. ‘Ik heb er geen last van. Maar nu… Iedereen heeft wel wat omdat het bestaat. De meeste mensen zoenen trouwens drie keer. Dwangneurose of gewoonte? Wat is het verschil?’
Wat moet dat vervelend zijn, denk ik terwijl ik zoals altijd eerst mijn linker schaats aandoe.
Leuk stukje, Han. Drie keer kussen is begin jaren tachtig uit Brabant komen overwaaien. Tot dan was twee keer gebruikelijk. Eén keer vind ik het mooist. Getuigt van klasse.
En soms het liefst helemaal niet… Ewald.
Haha!
Mij schiet de drie-eenheid te binnen. Is de zondagsschool toch niet voor niets geweest. Hoewel de Drievuldigheid al eerder dan het christendom bestaat.
Goede invalshoek Han.
En lol om de reactie soms helemaal niet. Overigens vind ik één ook klasse hebben. Twee ook nog wel. Drie eigenlijk eentje te veel.
Persoonlijk vind ik toeval zonder haakjes mooier. Gewoon na de punt. Toeval?
Dank je Levja. Je hebt gelijk, die haakjes kloppen gewoon niet.
Ja, helemaal top nu.
Nu ik toch op mijn zeurstoel zit, ik zou de komma verplaatsen naar achter ik.
Levja, dat ben ik niet met je eens; bij bijv. ‘zeg ik’ zou de komma ook op die plaats staan. Het zou ook de vaart uit de zin halen.
@Han. Dat kan. Ik heb het twee keer hardop gelezen en ik vind dan dat juist het denken eerst tot zijn recht komt en dan de handeling. Maar dat is mijn mening en het is jouw stukje. En een goed stukje, zoals eerder gezegd.
Echt niet vervelend, dit stukje @Han!
Irma, hartelijk dank!