Het bos moest nu helemaal vol hangen met schemaatjes voor de boeken die ik wil herschrijven. De magneetmuur bleef leeg waardoor de bomen veel te zichtbaar bleven.
Het ging niet. De voorbije maanden werd ik weer eens te veel en te dicht met de dood geconfronteerd. En naast een focusprobleem had ik ook nog een verdomd vervelend plotprobleem.
Gisteren hoorde ik een liedje op de autoradio. Wellicht omdat ik al drie maanden met een walsritme in mijn hoofd zit ving het mijn aandacht. Met behulp van de Shazam-app spoorde ik titel, zanger en bijhorende songtekst op. “Waltz#2†van Elliot Smitt. Het bezorgde me een ingenieuze ingeving en het loste mijn plotprobleem op. Tegen eind deze maand zijn mijn nepbomen weg.
Recente reacties