Met veel dedain laat de meeuw zijn kwakkie vallen. Precies boven de vuilnisbelt van Parijs. Goed gemikt. Hij ontvangt applaus. De volgende meeuw is aan de beurt. Met de teenvliezen bij elkaar, het frietje ertussen gefrot, stijgt ie op. Even goed fladderen, zweven en vliegen, de goede landingsbaan zoeken, aanvliegen, droppen en snel weer opstijgen. E voilà, wederom een groot applaus valt de meeuwen ten deel.
Ze schreeuwen en kraaien het uit van plezier. Een hele uitdaging om de frites op precies dezelfde plek te laten vallen. Vlak voor het Elysée-paleis, het depotoir van de stad. Ja, het stinkt er verschrikkelijk. Maar dat geldt wel voor meer gemeentehuizen. Niet te luchten vaak die stank. Gelukkig bestaan er nog propere meeuwen.
@Mien. Haha, wat een stink-stukje!
Ja Mien! Chique!
Mien, afgelopen vrijdag ben ik volkomen ondergescheten. Niet door een meeuw, maar door een duif. De duif in kwestie (m/v) zat in een plataan, mijn lievelingsboom nog wel. Mijn jas zat zó onder, dat ik rechtsomkeert heb gemaakt; ik durfde de supermarkt niet meer in.
Deze traumatische ervaring ten spijt: toch een hartje voor je leuke stukje.
Mooi het themawoord verwerkt.
Gefrot? Even opgezocht, weer wat geleerd 😂
Dank voor jullie reacties. 🇫🇷
Hoe krijg je het weer verzonnen!