Meanderen dat was het liefste wat hij deed. Met grote moddervoeten in eender welke rivier bochten en walletjes opgooien. De gele modder spetterde dan tussen zijn lompe tenen door. Alle rivierbeesten maakten zich zo snel mogelijk uit de voeten. Voor zover ze voeten hadden natuurlijk. De ijsvogel, de zandeend, de scholveger en de bonte slijkkruiper voorop. De rest zwom weg.
Het krabbedabbevisje had er nog het meeste moeite mee. Hij werd gek en misselijk van al dat geslinger in het water. Ook botste hij regelmatig zijn hoofd, in bochten die er eventjes geleden niet waren. Bijna alle rivierbewoners wensten dat de Meandertaler snel ophoepelde. Met zijn grote lelijke moddervoeten. Dat lieten ze hem ook weten. Droevig droop hij dan af.
Ach gossie. Laat hem lekker meanderen. Straks moet ie nog aan de ritalin. Origineel stukje. Je titel is erg sterk!
Ook waterdieren spannen dus samen. Leuk verhaal!
Laat het meanderen stoppen. Malle babbe. Arme krabbedabbe.
@Nyceway Jij maakt er een overal inzetbaar werkwoord van, net als ‘smurfen’. Wij meanderen maar wat aan. Dat klinkt wel mooi.
@Mien: sterk! Ik zou die voeten van die meanderthaler wel eens willen zien. Heeft hij vliezen tussen de tenen?
Grappig stukje, Mien. Ik zie hem voor me.
Dank voor jullie reacties. De Meandertaler ziet er in mijn beleving uit als die verbande reclamereus van Tui (voorheen Arke, ja die van Noach). Zonder zwemvliezen Nele, je bent in de war met die vreemde waterman van Atlantis, Patrick Duffy. Zucht. Al die namen.
Anoniem moet Anomien zijn natuurlijk.
Mien, ik had een heel ander beeld voor ogen dan die griezel van die Tui-reclame. Meer een onbeholpen Joris Goedbloed, die met zichzelf niet echt goed raad weet.
Geweldig. Deze neanderthaler doet ne denken aan de GVR (grote vriendelijke reus)
Ik zie hem voor me.
Eerder een van de Griezels, als we het toch over Roald Dahl hebben.
Geweldig, Mien! Ik zie hem voor me als een grote, vriendelijke reus die plezier maakt.