Nee, hij heeft beslist geen groene vingers.
‘Als je deze nog kapot krijgt, dan weet ik het niet meer,’ had de bloemenman gezegd toen hij hem een sanseveria verkocht. ‘Veel water heeft ie niet nodig.’
Sporadisch gaf ie de plant water; hij vergat het gewoon. Niet dat hij niet van de natuur hield. Integendeel, het verbaasde hem iedere lente weer dat alles begon te bloeien: die kleuren, afkomstig uit slechts een ontkiemd zaadje… En dat ieder jaar weer. God? De evolutie? Wat maakt het uit…
Maar juist de mens kan het allemaal verpesten, dat kleuren verloren gaan, bedacht ie zich op de Dag van de Aarde. Verontschuldigend keek ie naar de sanseveria en pakte het gietertje: ‘Ik zal je verwennen!’
Han, wie het bestaat een Sanseveria kapot te krijgen, rest niets anders meer dan plastic plantjes!
Ewald… eh…. Ik zeg maar even niets meer.
Han, omdat er fictie boven staat, durfde ik me deze opmerking te veroorloven ☺
Ook af en toe mee naar de kroeg nemen Han. Daar houden sanseverias van. Zeker als ze mee naar België mogen. Zet ze in de buurt van vitrage en ze steken alle nekken uit. Actueel stukje. Hoewel, voor mij is het alle 366 dagen aardedag in 2016.
@Ewald. Het is fictie met een kern van non-fictie!
@Mien. Ik zal eraan denken, Mien.
Met sommige planten heb je eerder een klik dan met andere. Waar dat aan ligt, is een vraag aan de aarde.
Levja, zeker, maar je moet ze toch water geven!
@Han: ja, dat wel.
Klinkt mij niet als fictie in de oren, eerder als bekend. Menig plant heeft mijn matige groene vingers niet overleefd
@Matthijs. Het is fictie met een vleugje non-fictie.