Hij bedekte haar met zijn mantel alsof hij met haar naaktheid ook haar pijn aan het oog kon ontrekken. Ze had geluk gehad, deze vreemde bosnimf. Ze was ongeschonden. Haar pijn zou slijten met het wegvloeien van haar angst. Later als de tijd er rijp voor was. Rode krullen, ontsnapt uit haar kunstig opgestoken haar, bedekten de witte wangen. Voorzichtig tilde hij de jonge vrouw op en vleide haar tegen zijn borst. Hij keek nog eenmaal om naar de drie dode mannen, voordat hij zijn paard de sporen gaf.
Waarom was deze vrouw, van overduidelijk goede komaf, alleen in het bos geweest? Toen een uur later zijn kasteel in zicht kwam was haar gegil nog niet uit zijn hoofd verdwenen.
Mooi geschreven, Alice.
Alice in Wonderland, Ewald?
Haha! Duizendmaal excuses, nyceway! Ben met mijn gedachten ergens anders. Niet in Wonderland trouwens.
Bijzonder verhaal, Niceway.
Fascinerend wat er is gebeurd (en wie die drie dode mannen zijn)
Spannend, niceway! Lijkt op het begin van een fantasyverhaal.
Dit stukje roept vragen op. Over wat er aan vooraf ging en wat er gaat gebeuren.
Mooi!
Speciale sfeer weer neergezet @Nyceway
Mooi geheimzinnig.
Iedereen bedankt voor de fijne reacties. Ik heb de serie Outlander gekeken op Netflix. Heeft indruk gemaakt. Mengeling van spanning, romantiek en een geheimzinnigheid rond 1750 in Schotland.
Mooi stukje dat vragen oproept: Heeft haar gegil hem misschien als een Sirene gelokt naar het bos? Wat staat hem nu, na de drie andere mannen, te gebeuren? Of was hij juist haar reddende engel? Verbazingwekkend dat je mij met 120 woorden zo in de war weet te brengen.
Dank je wel Alice. Je mag er je eigen verhaal van maken!
goed stukje, ik zou zeggen ‘ later als de tijd er rijp voor zou zijn, ipv was.
Dank je wel José. Ik pas het aan.