Er komt bloed uit de kraan.
Ik probeer het waterbedrijf te bellen maar de telefoon geeft alleen een kakofonie van gekrijs.
Als ik uit het badkamerraam kijk zie ik weinig meer dan stofwolken. De gebouwen, de torens van mijn stad zijn verwoest, ingestort. De zon schijnt fel en heet. Beter blijf ik binnen.
Ik kijk nogmaals in de spiegel. Wat moet ik nu? Wanhopig draai ik opnieuw de wastafelkraan open. Het bloed stroomt er dik en stroperig en warm uit.
Warm. Ik aarzel even. Dan: waarom niet? Ik pak een handdoek en een nieuw stuk zeep. Ik draai de douchekraan open, stap onder het neergutsende bloed en begin te boenen.
Ik moet en zal dat teken van mijn voorhoofd wassen.
Bijzonder. Zie het voor me. In full-color.
Geweldig. Ongerijmd gewoon.
Heel apart. Kakafonie moet zijn kakofonie.
dik en stroperig en warm uit. Ik zou schrijven ‘dik, stroperig en warm uit.’
Stroperig mysterieus. Het bloed dat kruipt waar het niet gaan kan.
Tip: Ik probeerde … > Ik probeer …
@ewald, @nele: dank
@han: Ik heb kakofonie gecorrigeerd, dank! De ‘… en … en …’ laat ik staan; het geeft (naar mijn gevoel) net iets meer nadruk.
@mien: Dank, is inderdaad beter. Gecorrigeerd.
@ongerijmd. Geen dank!
Bijzonder… Ik voel het warme, kleverige bloed uit de kraan…
Het zou zo een korte film kunnen zijn.