Schrijf mee!
« »

Mensen

Afscheid

22 april 2016 | 120w | Gijs Smit | 3

Zeg hem wat hij niet kan zien. Vertel hem de lente. Laat hem de geuren horen die hij vergeten is.

Maar toen ik bij hem was, was alles wat ik zeggen kon: “ik ben bang.†Ik hield zijn hand vast, hij hield mijn hand vast, en tien minuten lang – nee, een heel leven – zwegen we.
Zou het anders zijn geweest als ik hem de woorden van de wind en van de zon had meegegeven? Zou hij de blote voeten op het frisse gras hebben meegenomen? Zou hij nu de nachtegalen horen, de seringen ruiken?

Alles wat ik voel, proef, ruik, hoor, zie, maakt me nu stil. En dan vertel ik het hem. En dan hoop ik dat hij me hoort.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Gijs Smit of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »