Schrijf mee!
« »

Fictie, Natuur, Poëzie

Vlijt en stoppels

1 juni 2015 | 120w | VmetdeVorK | 9

Afgebeuld laat de boer zich achterover vallen.
Hij voelt de harde tarwestoppels amper in zijn rug prikken.
Ze steken fier de lucht in als speren bij een overwinning.
Een overwinning van weer een geslaagde oogst.
“Reserves?” vraagt de kabouter die rechts naast hem probeert met twee anderen een aar op een sleetje te krijgen.
“Weljat! D’r is zat,” zucht de boer.
Schurend veegt hij de druppels van zijn kin af.
Een elf links van hem geeft toe dat het al jaren een goede oogst is.
“Sinds we diejen droogstoppel aan het spit hebben geregen is ’t goei,” murmelt de boer.
Op zijn blote bovenlijf ligt een sikkel waar nog altijd het opgedroogde bloed van de koning op het handvat zit.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van VmetdeVorK of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

15 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »