“Mag ik volgende jaar met de bus naar school?” vroeg Karsten hoopvol.
“Waarom wil je dat zo graag? Met de auto is toch veel makkelijker?”
“Mijn vrienden gaan ook met het openbaar vervoer.”
“We bespreken het nog,” beloofde Marina snel. Ze wilde de beslissing nog even uitstellen.
“Wat kijk je bedenkelijk,” zei Johnny toen Karsten in bed lag.
Marina vertelde wat hun zoon gevraagd had.
“Ik vind dat uitstekend,” sprak Johnny. “Jij niet?”
“Maar hij is nog zo jong.”
“Kleine jongens worden groot. Je moet hem en die beelden in je hoofd loslaten.”
“Zal ik gewoon de eerste keer meegaan?”
“Schaaat!”
“Sorry.” antwoordde Marina. Volgend schooljaar was immers nog ver weg. Tijd genoeg om alles naar haar hand te zetten …
