‘Dorst,’ stootte ze uit, haar uitgemergelde blik secondelang op mij gericht, dan wegzwevend naar verre verten. Haar borst, met het slangetje waardoorheen ik zojuist de voorgeschreven medicatie toediende, zwoegde op en neer.
Met een sponsje bevochtigde ik haar mond. Drinken ging allang niet meer.
Achter de slaapkamerdeur in haar bejaardenflat gingen familieleden stilletjes hun gang. Het koffieapparaat pruttelde, kopjes rinkelden, stemmen fluisterden.
Haar verzonken ogen vonden me opnieuw. ‘Dankjewel,’ steunde ze. ‘Voor alles.’
Ik streelde haar bezwete voorhoofd. ‘Ga maar, lieverd. Het is goed…’ Mijn stem brak.
Dochter Annemiek, met wie ik haar had opgefrist, onderdrukte een snik.
Later, toen ik mijn bevindingen noteerde in het zijkamertje, klonk Annemieks stem, hol, in een mengeling van verdriet, machteloosheid, opluchting: ‘Mam? Mama?’
« Het klopt niet
Vooruitziend »
« Het klopt niet Vooruitziend »
Communicatie, Familie, Mensen, Studie & werk
Stervensbegeleiding
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Ineke van Stempvoort of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
8 reacties
Reageren
« Het klopt niet Vooruitziend »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Gesticht)
Reacties
- Frank: Gefeliciteerd :)
- Berdien Blaak: Levja dank voor je reactie. Heb er t.t. van gemaakt, past inderdaad beter in het geheel.
- Levi Levisens: Eet smakelijk, schat.
- Levja: Ontroerend mooi, Berdien. Daarom valt het mij moeilijk om te “zeggen” dat ik de laatste zin...
- Levja: @Nele: Mooi gezegd door Confucius en zo waar dat luisteren van groot belang is. Misschien zijn we in de...
- José van Rosmalen: Dank @Nel en @Nele voor jullie reacties. Het was een wereld waarin je over een kam werd geschoren,...
- José van Rosmalen: Jantje en Pietje in hun eigen wereld!
- José van Rosmalen: mooi verhaal Nele, themawoord terloops gebruikt, ik las er eerst overheen
- José van Rosmalen: dat elevatorpitch is ook al zo’n modewoord; ik begrijp nu pas dat het slaat op een toespraak...
- José van Rosmalen: We hebben het nu over verwarde personen. Of een verwarde samenleving wellicht?
- José van Rosmalen: rust is altijd een goede therapie!
- José van Rosmalen: meneer Vreeswijk blijft achtervolgd worden door zijn angsten en wanen
- José van Rosmalen: Het zou wat zijn als Trump iets goeds zou brengen; het volkomen ondenkbare benoemen.
- José van Rosmalen: In de waanzin schuilt ook wijsheid die niet altijd begrepen wordt
- José van Rosmalen: Berdien, onder het mom van welzijnswerk vindt er veel bedrog plaats!
Recent
- Herberg
- Ik kook
- Wijkverhaal 10 Te jong
- Netjes opgevoed
- Het eiland
- Horen jullie ons?
- Gestichticuleren
- De keuze is reuze
- Leeggesticht
- Elevatorpitchbitch
Een stukje tekst wat indruk maakt. Kippenvel, van herkenning? De laatste zin kan sterker.
Ineke, zeer herkenbaar. Mooi beschreven.
Prachtig. Je nam mij even mee.
Ik zat weer even naast haar.
Liefdevol geschreven.
Dankjewel.
Karin, Annette, Bloem, dankjewel.
Zulke momenten zijn de moeilijkste, maar soms ook één van de mooiste in het leven. Zo fundamenteel, zo verstoken van alle poespas – je komt zo dichtbij … bij die ander, de mensen eromheen, maar ook dichtbij jezelf.
Karin: die laatste zin kan misschien sterker, ik wist alleen zou gauw niet hoe. Recht vanuit het hart in tien minuten neergepend, ingetypt – daarna snel weer aan het werk
Suggesties?
Ik geloof dat ik het zou wijzigen in:
Dochter Annemiek, met wie ik haar had opgefrist, onderdrukte een snik.
In een zijkamertje noteerde ik mijn bevindingen.
Door de dunne muur hoorde ik haar stem: ‘Mam? Mama?’
Een mengeling van verdriet, machteloosheid en opluchting.
Ik realiseer me dat je nu ergens anders twee woorden weg moet halen om de teller nog op 120 te laten uitkomen.
Maar niet wijzigen omdat ik dat vind hoor! Laat vooral dat recht uit je hart gevoel spreken, waarmee je het nu zo getypt hebt
Karin:
Toch vind ik dat het slot zo moet blijven: ‘Mam? Mama?’
Ik vind het einde eigenlijk het mooiste zoals het nu is. Voor mij hoeft er niets veranderd te worden Ineke. in 10 minuten neergepend ? Knap hoor. Een
tje