De muziekschool staat er nog steeds zag ik gisteren. Tweeëndertig jaar geleden liep ik er eenmalig naar binnen.
‘De priem, de secunde, de terts, de kwart, de kwint, …’ zo galmt het nu na in mijn herinnering.
‘Een heel belangrijk onderdeel, solfège,’ meldde de directrice voornamelijk richting mijn ouders. Haar rondleiding eindigde met een bezoekje aan het notenleerklaslokaal vol met oefenende leerlingen. ‘U weet, een diploma solfège is een vereiste om tot het conservatorium toegelaten te worden?’
Conservatorium echt nie, lekker pingelen ja, dacht ik en zo ook mijn ouders. Niet lang na de verhuizing kreeg ik wekelijks pianoles bij een toffe Vlaamse dame op haar prachtige vleugel.
Toegegeven, dat je priem als prime schrijft, dat ontdekte ik pas deze week.
zo brengt het themawoord de herinnering terug plus de juiste schrijfwijze