“Een sprookje is voorwaar geen sinecure voor een veelschrijver als u.â€
Broeder Rollo glimlacht een beetje aan de grote ronde tafel.
Het Broederschap van het Korte Verhaal knikt instemmend.
Sinecure. Mijn hand laat de gouden veer los en ik sluit mijn ogen.
Wat is sinecure?Ik snel door de gedachtegang en beuk de deur naar het archief open en daal af via de stenen trap. De muizen schieten weg bij de stoffige oude kasten vol grote gebonden boeken. Sinecure, sinecure, sinecure. Mijn vinger vliegt over de vergulden ruggen. Sinecure, sinecure, sinecure. Wel kinnesinne en kwats maar geen sinecure. Koortsachtig blader ik verder in een vergeten boek.
Helaas.
Ik open mijn ogen.
Leg de gouden veer van me af.
“Wat betekent sinecure?â€
Gewaardeerde broeder VmetdeVork,
De eerste keer miste ik iets. Maar dat lag aan mij. De restanten van Klaas zijn werk plakten nog weerbarstig in mijn ooghoeken. Maar zojuist heb ik, als een poesje, de slaap uit mijn ogen gewassen. Toen besefte ik ineens dat in de vierde zin ‘de ogen sloten’.
Schrijven, en dus zeker ook sprookjes schrijven, is voorwaar geen sinecure. Maar in welke vorm, van welk kaliber of van welke importantie dan ook. Eén ding is zeker. Het verbindt, verbroedert en zet aan tot…
Nogmaals mijn welgemeende dank voor uw eerdere uitnodiging plaats te nemen aan ‘de ronde tafel van het Broederschap van het Korte Verhaal’, broeder VmetdeVork. Het is mijn een welgemeende eer.
Broeder Rollo + hartje
Broeder Vork,
Mag ik u feliciteren met alweer een geniale bijdrage? Hoe u het woord terug kunt brengen tot klank en gedachte en weer terug tot een woord is een huzarenstukje van jewelste. Hartje en groet.
Broeder Mabelus