Wat is hierop uw antwoord?
Nee. Ik wil het niet. Ik doe het niet. Nee, nee, nee, nee, nee.
Niet. Begrijp je dat? Nee.
Nee, nee nee.
Goed, dan begrijp je het niet. Het antwoord blijft nee.
Okay? Nee.
Omdat ik het niet wil. Dat hoef ik verder niet uit te leggen.
Ik heb het je al zo vaak gezegd. Je luistert nooit naar me.
Nee. Gewoon nee. Ik doe het niet.
Nee, nee, nee.
Wen er maar aan. Dit is mijn leven. Als ik iets niet wil dan doe ik het niet.
Het hoeft niet, dat weet je toch?
Ach, het maakt mij niet uit ook.
Ik zeg gewoon nee.
Bedankt en tot ziens. Of niet.
Wat jij wil.
Tip: het leest makkelijker als de lezer weet wie er wanneer aan het woord is. Er vanuit gaande dat dit een dialoog is, natuurlijk, wat de eerste zin wel suggereert.
Beste anoniem, het is uitdrukkelijk niet bedoeld als dialoog. Althans niet in woord. Want in gedachten staat er uiteraard minimaal één non-verbaal communicerend persoon bij die deze uitbarsting voedt.
@alfagrl,
Heerlijke spiegeling! Ik zie deze persoon al tegen zichzelf praten, of het nu hardop of in gedachten is. Zonder gespleten te zijn doen we dit allemaal wel eens, toch?
Groeten + hartje, Rolf van der Leest
@alfagrl, zonder dat ik je tekst had gelezen, begin ik mijn stukje met dezelfde openingszin als de jouwe. De klassieke zin die gesteld wordt als men trouwt. Het is puur toeval.