Weggestopt in een hoekje staat een damestas. Ik heb hem lang niet geopend: een zwarte handtas met een zilverkleurige sluiting. Ik kocht hem ooit voor mijn moeder. De herinnering aan haar zal nooit verbleken, daarvoor heb ik haar handtas eigenlijk niet nodig. De inhoud is nog vrijwel intact. Een stapeltje foto’s, een haarkammetje en een toilettasje met daarin slechts een lippenstift. Mijn moeder was spaarzaam met make-up, maar des te scheutiger met smakelijke verhalen die in mijn hoofd wonen. In een zijvakje van haar tas vind ik een notitieboekje. Met een markeerstift hield mijn moeder haar uitgavenpatroon bij. Ze verraste mij graag met een extraatje. Nu heb ik slechts een wens: haar verhalen neerpennen. Haar handtas vertelt er al een…
Mooi. Koester de goede herinneringen.
Hi MarjoHe56 Dank je. Dat doe ik ook. Naast de trouwfoto van mijn ouders brandt – tijdens het avondeten – elke avond een waxinelichtje. Ingesteld door mijn lief. Mooi gebaar van hem!
Gevoelig stukje, alleen: schrijven met een markeerstift lijkt me niet logisch. Die gebruik je – zoals de naam als zegt – om tekst te markeren.
Ja, mijn mams had de gewoonte mijn naam te arceren, ofwel te markeren met een stift. Dan sprongen meteen de uitgaven voor mij eruit.
Mooi gedaan, Geertje. En dat met al die drukte rond je Metro-artikel!