Ik ruim een kast op en zie mijn oude fototoestel liggen. Het batterijtje is leeggelopen.
Er zit ook nog een rolletje in. Wat zal erop staan? Hoe moet ik dat zien: ‘nieuwe oude’, ‘oude nieuwe’ beelden?
Ik loop naar de fotoshop waar ik altijd de rolletjes kocht toen de zaak nog gewoon fotowinkel heette.
‘Ik kan proberen het te ontwikkelen. Leuk, nostalgie,’ zegt een wat oudere man. ‘Ik bel u.’
Na een week: ‘Gelukt, mijnheer!’
Het zijn kerstfoto’s. Het jaartal kan ik alleen maar schatten; mensen die zijn overleden en mensen die (gelukkig) uit mijn leven zijn verdwenen.
‘Dag lieverd,’ zeg ik tegen een foto.
‘Uw vrouw?’
‘Nee, mijn vriend.’
‘Eh… juist ja.’
‘Mijn hond, mijn vriend. Hij heette Noël.’
Leuk stukje over de tijd dat fotografie nog geen nationale volksziekte was.
Dank je Ewald. Op vakanties moest ik altijd op de laatste dag het rolletje vol schieten.
Drie keer raden; die hond mocht alleen met Kerstmis binnen?
Met vriendelijke groet,
Chris
@ Chris. Nee, mijn hond heeft zijn naam te danken aan het feit dat ik hem rond Kerstmis gekregen heb. Ik mis hem nog iedere dag.
Han
Dat zou ik nooit doen.
@ Chris. Wat zou je nooit doen?
Jouw hond missen.
Juist ja.
Han ik vind het mooi. En Noël een prachtige naam voor zo’n lieve viervoeter. Een kerstig hartje in zijn herinnering.
@ Luus. Dank je hartelijk Luus. Noel was een heel lieve Labrador; altijd vriendelijk. Soms kan je beter met dieren dan met mensen te maken hebben wat dat betreft. Dank je voor je speciale hartje.
Groet,
Han
Noël met vleugeltjes. RIP. Mooi stukje Han. Eens kijken of ik nog iets heb zitten in mijn ouwe Nikkormat op zolder.
Dank je Mien!