‘Wat wil je bestellen, meisje zonder naam?’
…
‘Zoals je wilt. Je kunt het ook zelf doorgeven.’
…
‘Ober, voor mij een heldere bouillon. De dame moet nog even nadenken.’
…
‘Meisje, in een net restaurant getuigt het niet van smaak om aan te wijzen wat je wilt.’
…
‘Je hoeft me niet zo woedend aan te staren. Ik sta open voor kritiek. Zeg gewoon wat je op je lever hebt.’
…
‘Wat moet je met die pen? Je hebt niet eens een stuk papier. Hier, je mag mijn servet wel hebben.’
…
‘Wat schrijf je nou? “Ik ben stom?†Ja, dat had ik intussen ook al vastgesteld.’
…
‘Ha, en eindelijk ook een naam. Aangenaam, Michelle.’
…
‘Wat ben je met die tomatensoep van plan, Michelle? Néé……………’
In mijn eerste versie was die tomatensoep een pistool. Dat vond ik achteraf wat al te drastisch…
Ik dacht toch echt dat mijn laatste stukje aan de voorwaarden voor de maaltijdwedstrijd voldeed. Wat heb ik over het hoofd gezien?
@Hay niets, maar stukjes worden handmatig toegevoegd door de redactie en dat kan soms dus even duren.
Dat wist ik wel, Frank. Ik dacht dat het over het hoofd gezien was omdat twee latere stukjes wel al bij de wedstrijd stonden. Opgelost.
Kun je deze misschien ook nog even voor ons over zetten in braille? Dan wordt dit mooie stukje nog meer tactiel!
Michelle is wel stom, maar niet doof en zeker niet blind. Geen braille dus.
Wat bedoel je met al die puntjes tussen de zinnen? Leest niet lekker.
Ja, daar heb je een .
Dat ga ik niet uitleggen, Fons en Mien. Volgens mij valt het best wel uit het stukje af te leiden.
Die puntjes zijn duidelijk. Het leest wat irritant, maar dat maakt het stukje des te leuker. Je brengt de lichte irritatie van de HP ook naar boven. Echt
Daar heb je weer een .
Toch kijk ik nog eens of ik de layout een tikkeltje aanpas, Mien. Ik had al gedacht aan haakjes om die beletseltekens, maar ik vrees dat dat ook tot verwarring kan leiden. Iemand een beter idee?
Ik zou het gewoon zo laten. Niets mis mee toch?
Misschien inderdaad het beste, Mien. Maar als mensen de bedoeling niet begrijpen, slaat toch even de twijfel toe.
Kweenie, de voorlaatste zin zou ik vervangen door iets in de trand van ‘En dat je Michelle heet, mag je me ook wel zeggen hoor.’ Als je de stomheid van de babbelaar meer in de verf wilt zetten. (Maar dan moet je wel weer met woorden gaan schuiven.)
Ik denk dat je de lezer onderschat. Niet doen. Is een ongeschreven wet binnen het schrijven. Je begrijpt het zelf toch?
@Nele
Leuk idee, maar inderdaad, dat leidt tot een kettingreactie aan andere verschuivingen. Zoals het er nu staat, hoop ik dat de lezer het zelf invult. Zoiets als dat Michelle haar naam opschrijft, maar het (uiteraard) vertikt om er bij te schrijven dat ze stom in die andere betekenis is. Maar het kan natuurlijk ook anders. Ik houd er wel van af als je een stukje op meer manieren in kunt vullen.
Wanneer was ik voor het laatst in een restaurant waar ik blijkbaar verplicht een naambordje moet dragen of me voor moet stellen anders word ik aangesproken als ‘diegene zonder naam’?
#raar.
Je geeft er hoe dan ook een originele draai aan, Lijmstok.
Wat een stomme ober Voor mij waren de puntjes duidelijk en niet storend.
Ik snap het wel hoor.