Komt een konijn bij de bakker: “Heeft u ook quinoataart?” “Nee, sorry. Ik heb wel andere taarten.” “Nee, het moet quinoataart zijn.”
De volgende dag komt het konijn weer bij de bakker en stelt dezelfde vraag. De bakker heeft de hele nacht gebakken en geproefd en geëxperimenteerd. Het maken van een lekkere quinoataart is namelijk niet makkelijk. Wat andere mensen je ook willen laten geloven. Om 10 uur ’s avonds ontdekt de bakker dat de quinoa ongeschikt is voor het maken van taart, om 2 uur ’s ochtends geeft hij op en om 5 uur ’s ochtends bakt hij een zozo taart.
“Vies hè!” zegt het konijn en stopt er twee in zijn mandje.
De Turkse bakker kent zijn klantenkring.
Dit is wel een heel oude grap, hoor. Alleen wordt in de oude versie de (worteltjes-)taart wel gebakken en koopt het konijn hem niet, want hij is ‘vies hè?’