‘Goed, schriften in de la. Schuif deze helft van de tafels maar naar het raam. We gaan oefenen!’
Ze slikte. Gisteren was ze in tranen uitgebarsten na het prachtige gezang van de tweelingzusjes.
Ze was de hele week al een emotionele muts. Vrijdag, tijdens het roosteroverleg al. On-be-daar-lijk huilend. Ontroostbaar schokschouderend boven roosters zonder haar naam. Nooit meer voor de klas, het beangstigde haar. Pensioen, de eeuwige zomervakantie. Dat was niets voor haar.
Snertverdemme, nu welden de tranen weer op.
‘Juf heb je pijn?’ vroeg Marco geschrokken.
‘Nee, jongen, ik had al even een groep acht mismomentje.’
Het liefst had ze, haar gezicht afgewend, het bord met vochtige spons schoongeveegd.
Maar ja, dat schoolbord was al eerder met pensioen gegaan.
Ha 2 O,
snif snif tranentrekertje wanne.
VorK.
Beste H20Writez,
Mooie schets met een perfecte slotzin.
Met vriendelijke groet plus hartje,
Chris
Mooi, vooral de laatste zin.